Gökyüzü olmak isterdim sonsuz mavilikte..
Bulut olmak isterdim, içimi boşaltana kadar yağmak..
Uçsuz bucaksız çayır olmak isterdim yeryüzüne,
Martılara sırıtmak, bütün ruhumla gülümsemek..
Devasa ağaç, başı sonu olmayan orman olmak isterdim;
Doğayla iç içe..
Büyüleyici dağ olmak isterdim,
Yükselmek..
Hayatı isterdim, doğayı;
Tam olmak için..
Özgecan Aslan
Ölesiye ağlayıp kahroldum yine, başımı yasladım bugün mezar taşına..
Zemheri bir soğukluk hissettim, yattığını görünce orada bir başına..
Gözlerin, “beni duymadın, kurtarmadın” diyordu sanki haykıra haykıra..
Ellerimi kaldırdım, dua okuyayım diye, o eşsiz ve melek ruhuna..
Canım yandı, ruhum koptu, pamuk ellerin birden gelince aklıma..
Allah’a yalvardım, seni yakanları yakmam için fırsat versin diye bana..
Nefesim durdu, sesin kulağımda, “bırakma” diyordun beni yalnız buralarda..